υπερινωδογοναιμία

η, Ν

ιατρ. αύξηση τού ινωδογόνου στο αίμα, κατά τη διάρκεια ορισμένων λοιμώξεων, πάνω από 400 χιλιοστογραμμάρια.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. γαλλ. hyperfibrinemie < hyper- (< υπερ-*) + fibrin- (βλ. ινωδογόνο) + -emie (< αίμα)].